Artykuł opisuje, wyjaśnia i interpretuje fenomen biegania długodystansowego przez pryzmat kategorii immersyjności. Pojęcie to w naukach społecznych, także w socjologii, raczej nie występuje. Dlatego podjęto próbę jego operacjonalizacji. W analizie zastosowano kwerendę materiałów poświęconych zjawisku biegania, zamieszczanych głównie na włoskich i polskich portalach internetowych. Zastosowano metodę opisu interpretacji dyskursów i treści zawartych w mottach poświęconych bieganiu. Uwzględniono przede wszystkim teorię relacyjności oraz tezę o ulokowaniu jednostki w przestrzeni dwóch mechanizmów społecznych: determinizmu oraz indywidualnej sprawczości podmiotowej. Opracowano i zaktualizowano problem zarówno w jego konkretnych przypadkach (narracje i przeżycia biegaczy, osobiste doświadczenia autora w odniesieniu do zjawiska biegania, wzniosłe i zdystansowane opinie na temat biegania), jak i w zasięgu uniwersalnym (opisy i interpretacje pojawiające się w badaniach poświęconych bieganiu długodystansowemu). Na podstawie przeprowadzonych analiz wywnioskowano, że fenomen biegania jest w przypadku biegaczy zarówno wyzwalający, rekonstruujący ich biografie, jak i immersyjny, to znaczy pochłaniający, „zniewalający”.