Artykuł podejmuje kwestię ideologicznych powiązań między fi lozofi ą człowieka rozwiniętą w XV wieku przez krakowskich mistrzów z Universitatis Cracoviensis i krakowskiej sztuki gotyckiej, przede wszystkim rzeźby stworzonej przez Wita Stwosza w tzw. krakowskim okresie jego twórczości. Niemiecki rzeźbiarz ukazał w krakowskim retabulum szeroką gamę indywidualnych studiów portretowych o charakterze realistycznym i naturalistycznym. W okresie krakowskim w twórczości Wita Stwosza zaszły istotne przemiany, stworzył on bowiem naturalistyczne portrety nieznane w ówczesnej sztuce europejskiej, ukazujące nawet patologiczne zmiany skórne, takie jak różnego typu rakowe zmiany skórne, które artysta widział na ludzkim ciele. W krakowskich archiwach zachował się notarialny dokument, z którego wynika, że Wit Stwosz utrzymywał przyjazne kontakty z Janem z Głogowa, autorem traktatu Physionomia hincinde ex illustribus scriptoribus per venerabilem virum magistrum Joannem Glogoviensem diligentissime recollecta, wydrukowanego w Krakowie w 1518 r. W artykule pokazano, że treść tego traktatu – w tym problem chorób skóry – znalazła odzwierciedlenie w sztuce jednego z najsłynniejszych rzeźbiarzy późnośredniowiecznej Europy Środkowej.