Postawy świeckich wobec działalności misyjnej Kościoła katolickiego (konteksty teoretyczne i empiryczne)
Więcej
Ukryj
1
KATEDRA SOCJOLOGII RODZINY, EDUKACJI I WYCHOWANIA, Instytut Nauk Socjologicznych, Wydział Społeczno-Ekonomiczny, UKSW, Polska
Data nadesłania: 23-05-2021
Data ostatniej rewizji: 24-06-2021
Data akceptacji: 25-06-2021
Data publikacji: 30-09-2021
Autor do korespondencji
Kinga Lendzion
KATEDRA SOCJOLOGII RODZINY, EDUKACJI I WYCHOWANIA, Instytut Nauk Socjologicznych, Wydział Społeczno-Ekonomiczny, UKSW, Polska
Studia Humanistyczne AGH 2021;20(3):69-90
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Rola świeckich w Kościele katolickim została podkreślona w trakcie Soboru Watykańskiego II. Dokumenty posoborowe akcentują ich współodpowiedzialność za działalność misyjną Kościoła. Można wyróżnić wiele form zaangażowania świeckich w działalność misyjną Kościoła. Od tych mniej absorbujących, takich jak modlitwa, wsparcie finansowe, przez członkostwo w instytutach świeckich, głoszenie katechez, po wyjazdy jako wolontariusze czy misjonarze świeccy do krajów misyjnych. W artykule autorka po krótkim przeglądzie zaangażowania świeckich w Polsce i na świecie w działalność misyjną Kościoła przedstawia wyniki badań jakościowych – wywiadów indywidualnych, przeprowadzonych z osobami zaangażowanymi od wielu lat w akcję tzw. adopcji serca, czyli opłacania nauki afrykańskiego dziecka. Celem badań było przeanalizowanie postaw polskich katolików wobec działalności misyjnej Kościoła. Wypowiedzi badanych osób wskazują, że katolicy zaangażowani w życie Kościoła mają świadomość swojej współodpowiedzialności za jego rozwój. Włączają się w akcję, ponieważ ich obowiązkiem jako chrześcijan jest dzielenie się z bliźnim tym, co sami posiadają: zarówno wiarą, jak i dobrami materialnymi.
REFERENCJE (44)
1.
Bastian, J.-P. (2007). Socjologia misji. W: I. Bria, P. Chanson, J. Gasille, M. Spindler (red.), Misjologia. Kontekst ekumeniczny. Mały słownik (s. 343–345). Warszawa: Verbinum.
2.
CBOS (2014). Komunikat z badań: Aktywność społeczna Polaków. Warszawa: Fundacja Centrum Badania Opinii Społecznej.
3.
CBOS (2020a). Komunikat z badań: Religijność Polaków w ostatnich 20 latach. Warszawa: Fundacja Centrum Badania Opinii Społecznej.
4.
CBOS (2020b). Komunikat z badań: Aktywność Polaków w organizacjach obywatelskich. Warszawa: Fundacja Centrum Badania Opinii Społecznej.
6.
Frankowski, M.T. (2014). Socjologia. mikrostruktury społeczne. Warszawa: Wydawnictwo M.M.
7.
Firlit, E. (2010). Asymetryczność relacji laikatu i duchowieństwa w polskim kontekście społeczno-kulturowym. W: J. Baniak (red.), Laikat i duchowieństwo w Kościele katolickim w Polsce. Problem dialogu i współistnienia (s. 271–290). Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych UAM.
8.
Główny Urząd Statystyczny (2019). Wyznania religijne w Polsce w latach 2015–2018. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych.
9.
Głuszak, T. (2009). Katolicy świeccy. Miejsce laikatu w życiu społecznym i religijnym. Gniezno: Prymasowskie Wydawnictwo Gaudentinum.
10.
Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego i Główny Urząd Statystyczny (2014). Kościół katolicki w Polsce w latach 1991–2011. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych.
11.
Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego (2018). Annuarium Statisticum Ecclesiae in Polonia AD 2018. Warszawa: Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC im. Witolda Zdaniewicza.
12.
Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego (2020). Annuarium Statisticum Ecclesiae in Polonia dane za 2019 r. Warszawa: Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC im. Witolda Zdaniewicza.
13.
Kakareko, A. (2004). Stany życia w Kościele. Studia Teologiczne, 22, s. 281–293.
16.
Lange, R. (2010). Stosunek do Kościoła katolickiego. W: L. Adamczuk, W. Sadłoń (red.), Postawy religijno-społeczne mieszkańców Diecezji Warszawsko-Praskiej (s. 133–151). Warszawa: Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego.
17.
Lendzion, K. (2012). Społeczno-religijna rola kapłana misjonarza na Madagaskarze. Warszawa: Wydawnictwo Missio-Polonia.
18.
Libiszowska-Żółtkowska, M. (2016). Homo religiosus. Teoria wyjaśniająca kazus pastafarian. W: S.H. Zaręba, I. Borowik (red.), Tradycja i innowacja w polu refleksji socjologii religii (s. 247–259). Warszawa: Kontrast.
19.
Longosz, S. (2002). Geneza i pierwsze znaczenie terminu „świecki” – „laicus” w literaturze wczesnochrześcijańskiej. Vox Patrum, 22, 42–43, s. 53–65.
20.
Mariański, J. (2013). Kościół katolicki w Polsce w przestrzeni życia publicznego. Studium socjologiczne. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
21.
Mariański, J. (2015). Religia i moralność w świadomości Polaków: zależność czy autonomia?. Konteksty Społeczne, 3, 1(5), s. 8–26.
22.
Mariański, J. (2016). Religia i religijność w zsekularyzowanych społeczeństwach. Zeszyty Naukowe KUL, 59, 4(236), s. 3–26.
23.
Marody, M. (1976). Sens teoretyczny a sens empiryczny pojęcia postawy: analiza metodologiczna zasad doboru wskaźników w badaniach nad postawami. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
24.
Mazurkiewicz, P. (2017). Europa jako Kinder niespodzianka. Kraków: Ośrodek Myśli Politycznej.
25.
Mich, K.A. (2016). Wolontariat misyjny na przykładzie doświadczeń misyjnych Akademickiego Koła Misjologicznego im. dr Wandy Błeńskiej w Poznaniu – turystyka religijna czy świadectwo wiary?. Annales Missiologici Posnanienses, 21, s. 195–207, DOI: 10.14746/amp.2016.21.11.
26.
Michalczak, K. (2001). Świeccy i kapłaństwo. Wokół poszukiwań teologicznych Yves Congara. Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza.
27.
Nowak, S. (1973). Pojęcie postawy w teoriach i stosowanych badaniach społecznych. W: S. Nowak (red.), Teorie postaw (s. 17–88). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
29.
Parzych-Blakiewicz, K. (2016). Laikat w Kościele. Refleksje teologiczne na kanwie Lumen gentium. Studia Gnesnensia, XXX, s. 181–195.
30.
Potocki, A. (2002). Polski laikat a zmiana społeczna. Poznańskie Studia Teologiczne, 13, s. 197–220.
31.
Potocki, A. (2017). Duszpasterstwo – imię partycypacji laikatu w strukturach i działaniach Kościoła katolickiego. W: S.H. Zaręba, M. Sroczyńska (red.), Kościoły, religie, kultury. Współczesne wymiary reprezentacji i partycypacji (s. 79–94). Warszawa: UKSW.
33.
Różański, J. (2001). Misja a promocja ludzka według dokumentów soborowych i posoborowych oraz praktyki misyjnej Kościoła. Warszawa: Wydawnictwo Missio-Polonia.
34.
Sadłoń, W. (2016). Edukacja religijna jako kierunek badań interdyscyplinarnych. W: S.H. Zaręba, I. Borowik (red.), Tradycja i innowacja w polu refleksji socjologii religii (s. 109–126). Warszawa: Kontrast.
35.
Strzelczyk, G., Jóźwik, M. (2017). Świeccy w Kościele. Wybrane uwarunkowania historyczne sytuacji współczesnej. Theological Research, 5, s. 71–91, DOI: dx.doi.org/10.15633/thr.3302.
36.
Szczodrowski, R. (2015). Misjonarze bez habitów. Sylwetki wybranych polskich misjonarzy świeckich. Pelplin: Bernardinum.
37.
Szymczak, W. (2010). Duchowni i świeccy w społeczeństwie obywatelskim. Wyzwania i obszary współpracy. W: J. Baniak (red.). Laikat i duchowieństwo w Kościele katolickim w Polsce. Problem dialogu i współistnienia (s. 203–221). Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych UAM.
38.
Surma, K. (2015). Edukacja młodego pokolenia w Ugandzie jako szansa na integralny rozwój osoby. Annales Missiologici Posnanienses, 20, s. 89–106, DOI: 10.14746/amp.2015.20.7.
39.
Śmigiel, W. (2010). Uczestnictwo wiernych świeckich w budowaniu Kościoła-wspólnoty. Studium teologiczno-pastoralne w świetle nauczania Kościoła (1962–2009). Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II.
40.
Turowski, J. (1993). Socjologia. Małe struktury społeczne. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
41.
Wojnicz, P. (2019). Pozycja prawna oraz apostolstwo wiernych świeckich w Kościele rzymskokatolickim. Studia Ełckie, 21, 3, s. 385–401. DOI: 10.32090/SE.210318.
42.
Wrzos, M. (2018). Teologiczne i świeckie znaczenia pojęcia misje w polskich nowych mediach. Ich przeobrażenia w czasie. Annales Missiologici Posnanienses, 23, s. 77–92, DOI: 10.14746/amp.2018.23.5.
43.
Wysocki, A. (2018). Dynamika zmian w parafii a jej elementy istotne. Śladami pioniera socjologii parafii ks. Franciszka Mirka. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
44.
Zaręba, H.S. (2010). Laikat katolicki w Polsce. Pasywny czy aktywny aktor życia religijnego. W: J. Baniak (red.), Laikat i duchowieństwo w Kościele katolickim w Polsce. Problem dialogu i współistnienia (s. 47–64). Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych UAM.