Celem tekstu jest sprawdzenie, czy współczesna, wirtualna nieśmiertelność (czyli forma nieśmiertelności symbolicznej) może być wytwarzana, ale i rozważana w oderwaniu od społecznych interakcji. Jako case study wybrałam projekt badawczy o nazwie Lifenaut będący pionierskim przedsięwzięciem w obszarze tworzenia pośmiertnych, cyfrowych awatarów. Zaangażowani w eksperyment użytkownicy gromadzą na platformie www. lifenaut.com dane, by po biologicznej śmierci zachować swoją osobowość w zdigitalizowanej formie. Część mojej pracy ma charakter rekonstrukcyjny – opisuję założenia amerykańskiego przedsięwzięcia i główne pojęcia z nim związane, takie jak midclone, mindfi les czy mindware. W drugiej części przedstawiam wyniki własnego eksperymentu tworzenia awatara i konfrontuję je z socjologiczną perspektywą interakcjonizmu symbolicznego (G.H. Mead, H. Blumer) oraz socjologią relacyjną (B. Latour). Twierdzę bowiem, że współczesna, symboliczna nieśmiertelność to sieć relacji ludzkich i nieludzkich czynników, których ekwiwalentem nie może stać się (technologicznie zapośredniczona) interakcja z samym sobą.