W swoim artykule pragnę skupić się na zjawisku, które w potocznej świadomości społecznej funkcjonuje jako „kultura przegrywu”. Ponadto celem niniejszych przemyśleń będzie charakterystyka nietypowej społeczności „ludzi przegrywów” oraz jej najbardziej rozpoznawalnego antybohatera, przez Tomasza Bąka określanego mianem: „człowiek pizda”. Przykładem, na którym pragnę oprzeć interpretację poruszanych zagadnień należących do szeroko pojętego „przegrywu” będzie twórczość poetycka współczesnego, polskiego poety, wspomnianego już Tomasza Bąka. Punktem wyjścia moich przemyśleń będą następujące pytania o charakterze fundamentalnym: 1. Czy zjawisko „kultury przegrywu” faktycznie zaistniało w Polsce? 2. Jeśli tak, to czym jest i jakie są jej cechy charakterystyczne? 3. Kim są bohaterowie społeczności „przegrywu” oraz „człowiek pizda”? 4. Jakie konsekwencje społeczne, ekonomiczne, polityczne i kulturowe niesie ze sobą omawiane zjawisko? Mam nadzieję, że odpowiedź na wyżej wymienione problemy pozwoli na wydobycie nietypowości zjawiska wciąż rozwijającego się w Polsce.